کد مطلب:276363 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:112
ضیافت (مهمانی) آن حضرت
در دارالسلام از قصص الانبیاء نقل كرده كه ابراهیم علیه السلام را ابوالضیفان كنیه داده بودند، او چنان بود كه ناهار و شام جز با مهمان نمی خورد، و چه بسا یك فرسنگ یا دو فرسنگ و یا بیشتر راه می رفت تا مهمانی بیابد، و ضیافت او تا روز قیامت برپا است و همین شجره مباركه ای كه خداوند تعالی می فرماید: «یُوقَدُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبارَكَةٍ»؛ [1] از درخت مباركی روشنی می یابد.
می گویم: این ضیافت و مهمانی، ضیافت به وسیله علوم و سنّت ها است [2] كه به وجود پیغعمبر و امام تا روز قیامت برپا است، و در زیارت روز جمعه چنین می خوانیم: «وَأَنَا یا مَوْلایَ فِیهِ ضَیْفُكَ وَجارُكَ؛ و من ای آقایم در این روز مهمان تو و در پناه تو هستم».
و در بخش سوم آنچه مناسب این معنی بود گذشت. سیّد بن طاووس رحمه الله در جمال الاسبوع گفته:
نَزِیلُكَ حَیْثُ مَا اتَّجَهَتْ رِكابِی
وَضَیْفُكَ حَیْثُ كُنْتُ مِنَ البِلادِ
هر جا كه فرود آیم و راحله ام به هر سوی كه روان شود، بر تو وارد می شوم، و در هر كجا كه از شهرها باشم، مهمان تو هستم.
در این جا خوش دارم حدیثی كه بی مناسبت با بحث ما نیست بیاورم. در كتاب دارالسلام به نقل از مشكات طبرسی آمده: مردی به حضرت ابوالحسن امام هادی علیه السلام عرضه داشت: چگونه است كه ابودلف چهار هزار و یك قریه دارد؟ فرمود: شبی یك مؤمن نزد او مهمان شد، او ظرف بزرگی خرما - كه تعداد خرماهای آن چهار هزار و یك دانه بود - نیز به آن مهمان بخشید، پس خداوند متعال به هر دانه خرما یك قریه به او عطا فرمود.
[ صفحه 181]
می گویم: این ضیافت و مهمانی، ضیافت به وسیله علوم و سنّت ها است [2] كه به وجود پیغعمبر و امام تا روز قیامت برپا است، و در زیارت روز جمعه چنین می خوانیم: «وَأَنَا یا مَوْلایَ فِیهِ ضَیْفُكَ وَجارُكَ؛ و من ای آقایم در این روز مهمان تو و در پناه تو هستم».
و در بخش سوم آنچه مناسب این معنی بود گذشت. سیّد بن طاووس رحمه الله در جمال الاسبوع گفته:
نَزِیلُكَ حَیْثُ مَا اتَّجَهَتْ رِكابِی
وَضَیْفُكَ حَیْثُ كُنْتُ مِنَ البِلادِ
هر جا كه فرود آیم و راحله ام به هر سوی كه روان شود، بر تو وارد می شوم، و در هر كجا كه از شهرها باشم، مهمان تو هستم.
در این جا خوش دارم حدیثی كه بی مناسبت با بحث ما نیست بیاورم. در كتاب دارالسلام به نقل از مشكات طبرسی آمده: مردی به حضرت ابوالحسن امام هادی علیه السلام عرضه داشت: چگونه است كه ابودلف چهار هزار و یك قریه دارد؟ فرمود: شبی یك مؤمن نزد او مهمان شد، او ظرف بزرگی خرما - كه تعداد خرماهای آن چهار هزار و یك دانه بود - نیز به آن مهمان بخشید، پس خداوند متعال به هر دانه خرما یك قریه به او عطا فرمود.
[ صفحه 181]
[1] سوره نور، آيه 35.
[2] شايد هم ضيافت مادّي و هم ضيافت معنوي باشد كه هرچه به ما مي رسد به فيض وجود آن حضرت است. (مترجم).